Płytki na OSB 2025: Układanie krok po kroku

Pytanie o możliwość ułożenia płytek ceramicznych na płycie OSB nierzadko spędza sen z powiek wielu domowym majsterkowiczom i profesjonalistom. Czy to w ogóle możliwe, czy raczej jest to budowlana mrzonka? Krótka odpowiedź brzmi: Tak, na płytę OSB można położyć płytki, ale wymaga to przemyślanego podejścia i precyzyjnych działań. Nie jest to bynajmniej zadanie dla każdego – proces ten kryje w sobie pułapki, które mogą zniweczyć cały trud, jeśli nie zastosuje się odpowiednich technik i materiałów. Zatem, zapnijcie pasy, bo zanurkujemy w świat budowlanej precyzji, aby rozwiać wszelkie wątpliwości!

Zanim zaczniemy ciskać w gęstwę informacji o klejach i gruntach, zatrzymajmy się na chwilę, aby spojrzeć na szerszy obraz. Płyta OSB, czyli Oriented Strand Board, to materiał drewnopochodny, zbudowany z orientowanych wiórów drzewnych, sklejonych żywicami. Daje to jej solidne właściwości mechaniczne, ale jednocześnie czyni ją materiałem "żywym" – reagującym na wilgoć i temperaturę, co dla płytek ceramicznych, z natury sztywnych, jest wyzwaniem. Przez lata zbierano dane, które pomogły wypracować skuteczne metody.

Jak widać z powyższych spostrzeżeń, sukces nie tkwi w jednorazowym "pstryk!" i położeniu płytek, ale w systematycznym eliminowaniu potencjalnych punktów krytycznych. To trochę jak gra w szachy, gdzie każdy ruch ma znaczenie. Nie można po prostu chwycić byle jakiego kleju i liczyć na szczęście. Płyty OSB mają tendencję do "pracowania", czyli kurczenia się i rozszerzania w zależności od warunków atmosferycznych i wilgotności. Jeśli klej i fugi nie będą na to przygotowane, efekt może być opłakany: pęknięte płytki, odspojone od podłoża, a w skrajnych przypadkach – poważne uszkodzenia całej powierzchni. Dlatego tak ważne jest kompleksowe podejście do problemu ułożenia płytek na płycie OSB.

Warto pamiętać, że każdy budynek "żyje" i reaguje na otoczenie. Przeniesienie drgań z konstrukcji, zmiany wilgotności, czy nawet obciążenia wynikające z codziennego użytkowania – to wszystko wpływa na układ płytka-OSB. Inwestując w odpowiednie materiały i poświęcając czas na staranne wykonanie, zapewniamy sobie spokój ducha i piękną, trwałą powierzchnię na lata. Przechodzimy teraz do konkretów, aby rozwiać wszelkie wątpliwości krok po kroku.

Przygotowanie podłoża OSB pod płytki ceramiczne

Zacznijmy od sedna: przygotowanie podłoża OSB pod płytki ceramiczne to fundament sukcesu. To tutaj decydujemy, czy nasz projekt będzie trwałym dziełem, czy jednosezonową katastrofą. Zgodnie ze starą mądrością budowlaną, "jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz", a w tym przypadku "jak przygotujesz podłoże, tak długo będą leżeć płytki".

Pierwszą rzeczą, o którą musimy zadbać, jest stabilność konstrukcji. Płyty OSB powinny być zamocowane do stabilnego rusztu z legarów, o rozstawie maksymalnie co 60 cm. Grubość płyt ma tu znaczenie – dla podłóg absolutnym minimum jest grubość płyty OSB od 18 mm, a najlepiej 22 mm lub więcej, zwłaszcza jeśli planujemy intensywny ruch. Jeśli OSB to pojedyncza warstwa, rozważ dołożenie drugiej, przesuniętej względem pierwszej o co najmniej połowę szerokości płyty. To rozprasza naprężenia i zwiększa sztywność, minimalizując ryzyko uginania się podłogi, które jest śmiertelnym wrogiem płytek.

Zanim zaczniemy cokolwiek kłaść, płyty OSB muszą być idealnie suche i odpowiednio zaaklimatyzowane w pomieszczeniu, w którym będą montowane. To nie jest kwestia dnia czy dwóch – często zaleca się nawet tydzień, aby płyty przyjęły wilgotność i temperaturę otoczenia. Niedopełnienie tego wymogu to prosta droga do przyszłych odkształceń i pękania. Temperatura otoczenia podczas aklimatyzacji powinna wynosić około 18-25 stopni Celsjusza, a wilgotność względna powietrza mieścić się w przedziale 40-60%. Pamiętajcie, drewno to "żywy" materiał!

Powierzchnia płyt OSB jest często pokryta parafiną lub innymi środkami hydrofobowymi, co znacznie obniża przyczepność kleju. Tę parafinę, a właściwie to co czyni płytę tak śliską, należy zeszlifować. Szlifowanie mechaniczne jest tu naszym najlepszym przyjacielem. Użycie szlifierki oscylacyjnej lub mimośrodowej z papierem ściernym o ziarnistości około 40-60 usunie wierzchnią warstwę, otwierając pory drewna i zwiększając powierzchnię styku dla gruntowania. Po szlifowaniu konieczne jest dokładne odkurzenie powierzchni, aby usunąć pył, który również osłabiłby przyczepność.

Następny krok to gruntowanie. To nie tylko poprawa przyczepności, ale także wzmocnienie powierzchni OSB i ograniczenie chłonności. Nie można użyć byle jakiego gruntu – potrzebujemy gruntu głęboko penetrującego, który jednocześnie jest elastyczny i może "pracować" razem z płytą OSB. Najlepsze są grunty epoksydowe lub poliuretanowe, które tworzą elastyczną, a jednocześnie bardzo przyczepną warstwę. Alternatywą może być gruntowanie dwukrotne: najpierw gruntowanie o małej lepkości, by przeniknął w głąb struktury, a następnie warstwa gruntująca zwiększająca przyczepność dla kleju.

W miejscach narażonych na wilgoć, takich jak łazienki, kuchnie czy pralnie, konieczne jest zastosowanie dodatkowej hydroizolacji. Mówimy tu o tak zwanej "folii w płynie" – elastycznej masie uszczelniającej, która tworzy bezszwową, wodoodporną membranę. Folia w płynie powinna być aplikowana dwoma warstwami, z drugą warstwą nakładaną prostopadle do pierwszej, po wyschnięciu poprzedniej. Należy również zastosować taśmy uszczelniające w narożnikach i na połączeniach płyt, aby zapobiec przenikaniu wilgoci. Grubość warstwy hydroizolacyjnej powinna wynosić około 0,5 mm po wyschnięciu, co często wymaga dwóch warstw o grubości 0,25 mm każda.

Warto również rozważyć zastosowanie maty kompensacyjnej. To nowoczesne rozwiązanie, które ma za zadanie rozdzielić podłoże OSB od płytek ceramicznych, niwelując wszelkie naprężenia i ruchy. Maty kompensacyjne wykonane są zazwyczaj z polietylenu z flizeliną, która umożliwia klejenie do nich zarówno kleju na OSB, jak i płytek. Mata ta tworzy swego rodzaju "most", który absorbuje drobne ruchy podłoża, nie pozwalając im na przeniesienie się na płytki. Choć to dodatkowy koszt, inwestycja w taką matę to dodatkowe zabezpieczenie i spokój ducha, szczególnie w przypadku, gdy spodziewamy się większych odkształceń OSB.

Wybór odpowiedniego kleju do płytek na OSB

Gdy podłoże OSB jest już przygotowane i woła o dalsze działania, nadszedł czas na wybór kleju. Niech nikt nie śmie lekceważyć tego etapu! To nie jest zwykłe klejenie płytek, moi drodzy. To wybór spoiwa, które ma sprostać wyzwaniu "żywego" podłoża. Klasyczny, sztywny klej do płytek na płycie OSB to jak próba związania elastycznej gumy sztywnym drutem – efekt będzie tragiczny. Zatem, wybór odpowiedniego kleju do płytek na OSB jest kluczowy dla długowieczności naszej posadzki.

Absolutnie podstawowym kryterium jest elastyczność kleju. Musimy szukać klejów klasy S1 lub S2 zgodnie z normą PN-EN 12004. Co to oznacza w praktyce? "S" oznacza elastyczność, a cyfry 1 i 2 to jej stopień. S1 to klej odkształcalny, o odkształcalności poprzecznej rzędu 2,5-5 mm, a S2 to klej wysoko odkształcalny, przekraczający 5 mm. Ze względu na specyfikę OSB, kleje S1 to minimum, ale najbezpieczniej jest wybrać klej klasy S2. Dlaczego? Ponieważ OSB "pracuje" w zmiennych warunkach wilgotności i temperatury, a S2 doskonale kompensuje te ruchy, zapobiegając pękaniu płytek. Takie kleje są często określane jako "do zadań specjalnych", "do podłoży krytycznych" lub "elastyczne" w opisie producenta.

Pamiętajmy również o rodzaju chemii. Kleje cementowe modyfikowane polimerami są najczęściej wybierane. Polimery te nadają im wspomnianą elastyczność i zwiększają przyczepność do trudnych podłoży. Coraz popularniejsze stają się też kleje dyspersyjne, które są już gotowe do użycia i charakteryzują się bardzo wysoką elastycznością oraz doskonałą przyczepnością. Jednak ich wadą może być dłuższy czas schnięcia i zazwyczaj wyższa cena. Jeśli szukamy absolutnej pewności i maksymalnej elastyczności, kleje reaktywne (epoksydowe) są bezkonkurencyjne, ale ich aplikacja jest trudniejsza i wymagają specyficznego podejścia.

Klej powinien być również mrozoodporny, jeśli mamy do czynienia z przestrzeniami nieogrzewanymi, choć na płycie OSB zazwyczaj płytki układane są w pomieszczeniach wewnętrznych. Bardziej istotna jest jego odporność na wodę i wilgoć, zwłaszcza w łazienkach. To sprawia, że klej musi być wodoodporny, nawet jeśli wcześniej zastosowaliśmy hydroizolację – to zawsze dodatkowa warstwa zabezpieczenia. Warto też zwrócić uwagę na otwarty czas pracy kleju – im dłuższy, tym więcej czasu mamy na ułożenie i ewentualne korekty płytek, co jest cenne zwłaszcza dla mniej doświadczonych.

Ile kleju będziemy potrzebować? To zależy od wielkości pacy zębatej i od tego, czy stosujemy metodę kombinowaną. Ogólnie rzecz biorąc, zużycie kleju na metr kwadratowy podawane jest przez producenta na opakowaniu. Przykładowo, dla kleju klasy S1 lub S2, stosując pacę z zębami 8x8 mm lub 10x10 mm, zużycie wynosi zazwyczaj od 3 do 5 kg/m². Zawsze kupujmy nieco więcej, żeby uniknąć nerwowego biegania do sklepu w trakcie pracy. Zapas 10-15% to rozsądne minimum.

Przykładowo, wyobraź sobie Pana Zenona, zapalonego majsterkowicza, który postanowił odświeżyć swoją łazienkę w domu szkieletowym, gdzie podłoga to OSB. Początkowo pomyślał: "Kleje to kleje, po co przepłacać?". Kupił najtańszy klej klasy C1. Po kilku miesiącach, gdy na zewnątrz temperatura skoczyła o 20 stopni w górę, zaczęły pojawiać się rysy na fugach, a potem kilka płytek po prostu "odskoczyło" od podłoża z głuchym stukiem. To klasyczny przykład zaniedbania doboru odpowiedniego kleju. Pan Zenon nauczył się, że na OSB trzeba traktować temat poważniej, niż na betonie.

Warto pamiętać, że sam klej to tylko jeden z elementów systemu. Należy go stosować w połączeniu z odpowiednim gruntem i elastycznymi fugami. Wybierając klej, zawsze sprawdzajmy, czy producent podaje możliwość zastosowania go na podłożach drewnopochodnych i czy spełnia normy dotyczące elastyczności. Cena to kwestia drugorzędna w porównaniu do trwałości i komfortu użytkowania, więc nie szukajmy tu zbędnych oszczędności. Zakup odpowiedniego kleju to inwestycja w przyszłość naszej podłogi, a przecież nikt nie chce pęknięć na nowej posadzce!

Układanie płytek ceramicznych na płycie OSB – technika kombinowana

Po gruntownym przygotowaniu podłoża i doborze odpowiedniego kleju, nadszedł ten wyczekiwany moment – układanie płytek. To etap, w którym z naszych materiałów zaczyna powstawać konkretny wzór, nadając pomieszczeniu charakteru. Kiedyś, w dawnych czasach, majsterkowicze po prostu smarowali klejem płytkę i rzucali ją na ziemię, mając nadzieję, że jakoś się utrzyma. Dziś, dzięki doświadczeniu i dostępnej wiedzy, wiemy, że sukces w układaniu płytek ceramicznych na płycie OSB tkwi w szczegółach, a zwłaszcza w technice kombinowanej.

Co to jest ta cała "technika kombinowana"? To metoda polegająca na nakładaniu kleju zarówno na podłoże OSB, jak i na spodnią stronę płytki. Brzmi to banalnie, ale jest absolutnie kluczowe w przypadku podłoży, które "pracują". Dlaczego? Smarując klejem tylko jedno z nich, ryzykujemy powstanie pustek powietrznych pod płytkami, co znacznie obniża ich przyczepność i wytrzymałość. Pustki te mogą prowadzić do pęknięć płytek pod wpływem obciążeń lub właśnie ruchów podłoża. Technika kombinowana zapewnia maksymalne pokrycie, minimalizując ryzyko wspomnianych pustek. Prawidłowo położony klej to gwarancja, że płytka będzie dosłownie "zakotwiczona" w podłożu, tworząc monolityczną i elastyczną całość z OSB.

Zacznij od przygotowania kleju zgodnie z instrukcją producenta. Jest to bardzo ważne, ponieważ nieprawidłowe proporcje wody do kleju mogą obniżyć jego właściwości. Mieszaj go powoli, najlepiej za pomocą mieszadła elektrycznego, aby uzyskać jednolitą masę bez grudek. Po wymieszaniu pozostaw klej na kilka minut ("czas dojrzewania") i ponownie zamieszaj. Dzięki temu składniki chemiczne w pełni się aktywują, a klej osiągnie optymalne właściwości klejące.

Teraz do sedna – aplikacja. Najpierw na powierzchnię płyty OSB nałóż cienką warstwę kleju gładką stroną pacy. Jest to tak zwana "warstwa kontaktowa", która ma za zadanie wzmocnić przyczepność kolejnych warstw i zniwelować wszelkie drobne nierówności podłoża. Nie wcieramy jej mocno, po prostu "malujemy" powierzchnię, tworząc film o grubości około 1-2 mm.

Następnie, używając zębatej pacy o odpowiednich rozmiarach (zazwyczaj 8x8 mm lub 10x10 mm, w zależności od rozmiaru płytki – im większa płytka, tym większy ząb pacy), nałóż na OSB kolejną warstwę kleju, tworząc równomierne rowki. Ważne jest, aby zęby pacy były czyste, co zapewnia idealne rowki klejowe. Kierunek rowków ma znaczenie – zazwyczaj zaleca się układanie ich prostopadle do dłuższego boku płytki.

Teraz to samo robimy na spodniej stronie płytki. Jest to kluczowy element techniki kombinowanej. Nałóż cienką warstwę kleju na rewers płytki za pomocą pacy zębatej, tworząc również rowki. Możesz użyć nieco mniejszej pacy zębatej, na przykład 4x4 mm. Dzięki temu, gdy przyciśniesz płytkę do podłoża, klej z rowków na OSB i klej z rowków na płytce połączą się, wypełniając przestrzeń w 100%. Płytki z dużą powierzchnią należy dodatkowo pokryć klejem metodą "masła" – czyli równomiernie rozprowadzić klej na całej powierzchni, bez tworzenia rowków.

Płytkę należy delikatnie docisnąć do warstwy kleju i lekko przesunąć na boki, aby zapewnić pełny kontakt. Unikaj zbyt mocnego dociskania, aby nie wycisnąć nadmiaru kleju i nie doprowadzić do powstania krzywych powierzchni. Od razu po ułożeniu, sprawdź poziom płytki przy pomocy poziomicy i skoryguj ewentualne nierówności, stukając w nią delikatnie gumowym młotkiem. To ostatni dzwonek na poprawki! Jeśli zauważysz, że płytka jest niżej lub wyżej niż pozostałe, musisz ją podnieść, dołożyć lub odjąć kleju i położyć ponownie.

Nie zapomnij o krzyżykach dystansowych. To one zapewniają równomierne odstępy między płytkami, co jest niezbędne do estetycznego wyglądu i prawidłowego fugowania. Połóż je na rogach każdej płytki. Zalecana szerokość fug dla płytek na OSB to co najmniej 3-5 mm. Warto zastosować nieco szersze fugi niż na betonowej posadzce, ponieważ dają one większą tolerancję na ruchy podłoża. Unikaj ciasnych fug, ponieważ OSB "pracuje" i mogłyby one pękać.

Pracuj sekcjami, nakładając klej na obszar, który jesteś w stanie ułożyć w ciągu kilkunastu, góra dwudziestu minut, zanim klej zacznie wiązać. Regularnie usuwaj nadmiar kleju, który wycieknie ze szczelin między płytkami – gdy zaschnie, będzie znacznie trudniejszy do usunięcia. Po ułożeniu danej partii, usuń krzyżyki dystansowe, zanim klej całkowicie stwardnieje. Pozwól klejowi wyschnąć przez co najmniej 24-48 godzin, zanim przystąpisz do kolejnego etapu. To czas, w którym klej uzyskuje swoją pełną wytrzymałość i elastyczność.

Fugowanie i zabezpieczenie płytek na OSB

Płytki są ułożone, klej stwardniał i wydaje się, że jesteśmy już na prostej. Ale hola, hola! Ostatni etap – fugowanie i zabezpieczenie płytek na OSB – jest równie ważny jak poprzednie, a jego zaniedbanie może zniweczyć cały trud. Pamiętajcie, fuga to nie tylko estetyczne wypełnienie przestrzeni między płytkami, to również elastyczna bariera ochronna, która musi współgrać z dynamicznym charakterem podłoża OSB.

Zacznijmy od wyboru fugi. Tak jak w przypadku kleju, tutaj również królową jest elastyczność. Zapomnijcie o sztywnych fugach cementowych! Musimy zastosować fugę wysokoelastyczną, najlepiej klasy CG2WA, która jest odporna na ścieranie i wchłanianie wody. Takie fugi często są określane jako "elastyczne" lub "hydrofobowe" w opisie producenta. Dzięki swoim właściwościom, fuga elastyczna będzie "pracować" wraz z płytkami i podłożem OSB, zapobiegając pękaniu i kruszeniu się. Dostępne są w szerokiej gamie kolorów, więc bez problemu dopasujecie je do barwy płytek czy wystroju wnętrza.

Przed fugowaniem upewnij się, że szczeliny między płytkami są czyste i wolne od kurzu, resztek kleju czy innych zanieczyszczeń. Możesz je delikatnie oczyścić ostrym narzędziem, a następnie odkurzyć. Przygotuj fugę zgodnie z instrukcją producenta, mieszając ją z odpowiednią ilością wody, aby uzyskać gęstą, jednorodną masę. Zbyt rzadka fuga będzie spływać, zbyt gęsta – będzie trudna do nałożenia i może być podatna na pękanie.

Nakładanie fugi to sztuka, ale bez obaw – da się to opanować! Użyj gumowej pacy i aplikuj fugę, wciskając ją energicznie i dokładnie w szczeliny między płytkami, pod kątem około 45 stopni. Staraj się wypełnić fugi na całej ich głębokości, aby zapewnić maksymalne wsparcie dla płytek i zapobiec gromadzeniu się brudu czy wody. Pracuj na niewielkich powierzchniach, aby fuga nie zdążyła zastygnąć, zanim zdążysz ją wyczyścić.

Po nałożeniu fugi, kiedy zacznie ona delikatnie wiązać (zazwyczaj po około 15-30 minutach, w zależności od warunków i rodzaju fugi), nadchodzi czas na czyszczenie. To kluczowy moment, bo zaschniętą fugę usunąć jest piekielnie trudno. Użyj wilgotnej gąbki, lekko odsączonej, aby nie zmywać zbyt dużo spoiny ze szczelin. Przecieraj płytki kolistymi ruchami, usuwając nadmiar fugi z ich powierzchni. Regularnie płucz gąbkę w czystej wodzie, aby nie rozcierać brudu po powierzchni płytek. Ważne jest, aby nie dopuścić do zbytniego wyschnięcia fugi na płytkach, bo wtedy jej usunięcie będzie wymagało drastycznych środków i specjalnych środków czyszczących. Pamiętaj, aby czyścić fugi w kierunku prostopadłym do szczelin.

Kiedy cała powierzchnia jest wyfugowana i czysta, pozostaw fugę do pełnego wyschnięcia zgodnie z zaleceniami producenta – zazwyczaj od 24 do 72 godzin. Dopiero po tym czasie możesz swobodnie użytkować pomieszczenie. W tym okresie należy chronić świeżo wyfugowane powierzchnie przed nadmierną wilgocią i silnym nasłonecznieniem, które mogą wpłynąć na proces wiązania fugi.

Ostatni, ale równie ważny krok to zabezpieczenie płytek. W miejscach o podwyższonej wilgotności, takich jak łazienki, wokół wanny, prysznica czy umywalki, oraz na styku ścian i podłogi, konieczne jest zastosowanie silikonu sanitarnego. Silikon ten, w przeciwieństwie do fugi, jest jeszcze bardziej elastyczny i doskonale uszczelnia ruchome połączenia, zapobiegając przenikaniu wody do konstrukcji. Użyj silikonu odpornego na pleśń i grzyby. Należy go aplikować precyzyjnie, a następnie wygładzić szpachelką lub palcem, używając wody z mydłem, aby uzyskać estetyczny wygląd.

Pamiętajmy również o dylatacjach. To kluczowy element każdej dużej powierzchni płytkowej, zwłaszcza na podłożach elastycznych. Dylatacje to szczeliny, które mają za zadanie kompensować ruchy podłoża i samej okładziny, zapobiegając pękaniu. Dylatacje obwodowe powinny znajdować się wokół całej powierzchni wykończonej płytkami, przy ścianach i innych stałych elementach. Zazwyczaj mają szerokość około 8-10 mm i wypełniane są elastycznym silikonem. W dużych pomieszczeniach mogą być również konieczne dylatacje pośrednie, dzielące powierzchnię na mniejsze pola (co około 4-6 metrów kwadratowych). Dylatacje te muszą być przeniesione również na podłoże OSB i są absolutnie niezbędne do prawidłowego funkcjonowania posadzki.

Wszystkie te kroki, od przygotowania podłoża, przez wybór materiałów, po staranne układanie i fugowanie, są elementami jednej, spójnej układanki. Tylko kompleksowe podejście do problemu ułożenia płytek ceramicznych na płycie OSB zapewni trwałość i estetykę, które będą cieszyć oko przez długie lata. Jak mawia stare porzekadło, "diabeł tkwi w szczegółach", a w tym przypadku te szczegóły to klucz do sukcesu.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące układania płytek na OSB

Czy na płytę OSB można położyć płytki ceramiczne?

Tak, jest to możliwe, ale wymaga to starannego przygotowania podłoża oraz zastosowania odpowiednich materiałów, takich jak elastyczny klej (klasy S1 lub S2), grunt wzmacniający i hydroizolacja. Płyta OSB musi być stabilna, o odpowiedniej grubości (min. 18-22 mm dla podłóg).

Jaka grubość płyty OSB jest odpowiednia pod płytki?

Dla podłóg zalecana jest grubość płyty OSB minimum 18 mm, a najlepiej 22 mm lub więcej, aby zapewnić odpowiednią sztywność i stabilność podłoża, co minimalizuje ryzyko pęknięć płytek.

Jaki klej do płytek na OSB należy wybrać?

Należy stosować kleje wysokoelastyczne, oznaczane klasą S1 lub S2 według normy PN-EN 12004. Te kleje są w stanie kompensować ruchy i odkształcenia płyty OSB, zapobiegając odspajaniu się i pękaniu płytek.

Czy konieczne jest gruntowanie płyty OSB przed klejeniem płytek?

Tak, gruntowanie jest absolutnie konieczne. Powierzchnia OSB jest często pokryta parafiną, co zmniejsza przyczepność. Gruntowanie, poprzedzone zeszlifowaniem i odkurzeniem, zwiększa przyczepność i wyrównuje chłonność podłoża, zapewniając trwałe wiązanie z klejem.

Czy potrzebna jest hydroizolacja na płycie OSB w łazience?

Tak, w pomieszczeniach narażonych na wilgoć, takich jak łazienki, niezbędne jest zastosowanie hydroizolacji (tzw. folii w płynie) na całej powierzchni OSB, a także taśm uszczelniających w narożnikach. Zabezpiecza to płytę OSB przed wchłanianiem wody i pęcznieniem.